Zuza o Japonii

Terytorium Japonii Całkowicie należy do zlewiska Oceanu spokojnego. Tworzą je liczne górskie rzeki z licznymi progami, a co za tym idzie wodospadami oraz bystrzycami.

Do najdłuższych rzek zalicza się płynące przez Honsiu: Shinano (367 km) oraz Tone (322 km), a także jeden z cieków Hokkaido- Ishikari (268 km). Największe dorzecze ma Tone (16840 km); następnie Ishikari (14330 km) i Shinano (11900 km).

Najwyższym Japonskim wodospadem (pod względem wysokości) jest  Shōmyō (349 m) Innymi słynnymi wodospadami są: Nachi (133 m) oraz Kegon (96 m).

Największymi zbiornikami wodnymi są: jezioro tektoniczne Biwa (670 km), Kasumigaura (167,6 km), Saroma (151,9 km) i Inawashiro (103,3 km). Zaś najgłębszymi jeziorami są: Tazawa (423,4 m), Shikotsu (360,1 m), Towada (326,8 m) i Mashū (211,4 m).

Dzięki szczególnie dużej aktywności wulkanicznej Japonia obfituje w bogate zasoby podziemnych wód, przede wszystkim termalnych.

                                                                                                            Jezioro Tazawa

Wodospad Nachi

   Góry i wyżyny zajmują około 90% (w tym 10% to góry wysokie) obszaru Japonii. Wyspy stanowią nawodną część ogromnego łańcucha górskiego wznoszącego się z dna oceanu na wysokość aż 12000 m. Nigdzie w Japonii niziny (stanowiące 10% kraju) nie są na tyle duże, aby sięgały po horyzont.

   Japonię stanowi archipelag wysp i wysepek, które ciągną sie wzdłuż wybrzeży Azji wschodniej. Tworzą łuk o długości niemal 2990 km. Japończycy mówią że ich kraj ma kształt "trzydniowego Księżyca". Linia brzegowa jest bardzo dobrze rozwinięta dzięki licznym półwyspom  i zatokom, jej długość wynosi 29751 km. Przez Morze Wschodniochińskie, na południowym zachodzie, Japonia graniczy z Chinami. Na zachodzie Morze Japońskie oddziela Japonię od obu Korei oraz Rosji. Wody Oceanu Spokojnego oblewają kraj od wschodu i południa, natomiast wzdłuż wybrzeży ciągnie się Rów Japoński (jego maksymalna głębokość wynosi 9000 m).

      Ogólne informacje

   Kanji (jap. 漢字) znane także jako „znaki Hanów” to znaki logograficzne, które wraz z sylabariuszami hiragana (ひらがな, 平仮名), katakana (カタカナ, 片仮名), cyframi arabskimi oraz alfabetem łacińskim stanowią elementy pisma japońskiego. Pismo chińskie pojawiło się ok. 5000 lat temu. Kanji dotarły do Japonii z Chin, "odwiedzając" przy okazji Koreę, około V i VI wieku.

      Liczba znaków

   Liczbę stworzonych znaków ocenia się na około 50000. Większość z nich jest jednak nie używana nawet w Chinach, ponieważ są to na przykład miejscowe nazwy zwierząt i roślin. Od 2010 roku obowiązuje oficjalna lista podstawowych kanji  Jōyō kanji-hyō. Zawiera 2136 znaków. Innym oficjalnym zestawem jest lista  jinmeiyō kanji (人名用漢字). Są to znaki, które mogą być wykorzystywane w imionach i nazwiskach.

Zapisane znakami z alfabetu kanji słowo Japonia (jap. 日本) ma dwa sposoby odczytywania: "Nihon" lub "Nippon". Można to przetłumaczyć jako "Kraj Wschodzącego Słońca" (日 – słońce; dzień 本 –  pochodzenie, początek). To określenie pochodzi z Chin i jest odniesieniem do położenia geograficznego Japonii względem kontynentalnej Azji. Dawną nazwą Japonii (sprzed nawiązania kontaktów z Chinami) było Yamato (jap. 倭 lub 大和).  Znak 倭 (czyt. Ga) oznacza ćmę.  Tę nazwę nadała jej ludność zamieszkująca tamte obszary.